Παιδικές Ανασφάλειες

Το παιδί είναι πολύ φυσιολογικό να αναπτύξει κάποιους φόβους, γιατί ακόμα το μυαλό του δεν μπορεί να επεξεργαστεί κάποια πράγματα. Οι φόβοι όμως αυτοί όσο το παιδί μεγαλώνει και ωριμάζει υποχωρούν. Όταν δεν υποχωρούν, αλλά επιμένουν και σε μεγαλύτερη ηλικία τότε αρχίζουν να επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του παιδιού, την σχολική του απόδοση και την κοινωνικοποίησή του. Σ’ αυτό το σημείο οι φόβοι έχουν εξελιχθεί σε φοβίες για συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατάσταση.

Βασικοί παράγοντες που συντελούν στη δημιουργία φόβων είναι: προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες, το άγνωστο, η αναπτυξιακή ηλικία, γονεϊκά πρότυπα, διαπαιδαγώγηση και το οικογενειακό κλίμα.

Μερικοί τρόποι αναγνώρισης φόβων από τους γονείς είναι: πόνος στην κοιλιά, εφίδρωση, νυχτερινή ενούρηση, ξαφνικά κλάματα, τρομακτικά όνειρα, συνεχής προσκόλληση στους γονείς.

Πώς μπορούν οι γονείς να προλάβουν ή να αντιμετωπίσουν τους φόβους των παιδιών;

• Ακούτε και παρατηρείτε προσεκτικά το παιδί σας και την συμπεριφορά του , γιατί κάποιο μήνυμα ίσως πάρετε.
• Δείχνετε κατανόηση στους φόβους του παιδιού σας. Πολλές φορές κάποιοι γονείς αντιδρούν απότομα στους φόβους των παιδιών τους.
• Διατηρείτε ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον.
• Ελέγχετε τα προγράμματα που παρακολουθεί στην τηλεόραση.  Οι ειδήσεις και διάφορες σειρές που περιέχουν σκηνές βίας δεν είναι κατάλληλα για παιδιά σχολικής ηλικίας.
• Μην το πιέζετε να ξεπεράσει τους φόβους του. Το παιδί χρειάζεται το χώρο του και τον χρόνο του για να ξεπεράσει κάποιους από τους φόβους του.
• Διαβάστε βιβλία γύρω από το θέμα που φοβάται.
• Καθησυχάστε τα παιδιά και προσπαθήστε  να τα κάνετε να νοιώσουν καλύτερα. Ζητήστε βοήθεια από τον δάσκαλο ή την δασκάλα, αν δεν μπορείτε να βοηθήστε μόνοι σας το παιδί.
• Μην διστάσετε, ν’ απευθυνθείτε σ’ έναν ειδικό επιστήμονα, ψυχολόγο, ο οποίος λόγω της εμπειρίας και της ειδικής γνώσης μπορεί να δώσει άμεσα λύσεις.

Πηγή: http://www.healthpress.gr/

Βιβλιοπρόταση Νο2

ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΦΡΑΟΥΛΙΤΣΑ (ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ..ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ)

Απ έξω και ανακατωτά (ΜΑΚΗΣ ΤΣΙΤΑΣ)

Το ποίημα που πήρε ο Χρήστος από τη δασκάλα του το έμαθε αμέσως, και μάλιστα απ’ έξω κι ανακατωτά. Γι’ αυτό και είναι ενθουσιασμένος. Δεν έχει ξαναπεί άλλη φορά ποίημα, και ιδίως μπροστά σε ξένους ανθρώπους. Το λέει ξανά και ξανά, και νιώθει λίγο και σαν ηθοποιός στο θέατρο. Έτσι, όταν έρχεται η μέρα της γιορτής του σχολείου, ανεβαίνει χαρούμενος στη σκηνή για να το απαγγείλει. Θα πάνε άραγε όλα καλά; Και ποια είναι η εξαιρετική ιδέα που έχει ο αγαπημένος του παππούς;

Το βιβλίο

• Θίγει ένα θέμα που είναι πάντα επίκαιρο σε περιόδους γιορτής στο νηπιαγωγείο (και όχι μόνο)
• Είναι γραμμένο με χιούμορ και αναλαφρη διάθεση δίνοντας μια ευχάριστη διάσταση σε ένα θέμα, που ταλαιπωρεί πολύ μερικά παιδιά
• Ο ήρωάς του, ο Χρήστος, είναι έτσι φτιαγμένος, ώστε πολλά παιδιά να ταυτιστούν μαζί του
• Το ποίημα "Ο πατατοκεφτές" είναι αστείο και τα παιδιά θα το αγαπήσουν από την πρώτη στιγμή
• Το μέγεθος της γραμματοσειράς του ειναι κατάλληλο για τις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται

 Δραστηριότητες

• Έχοντας το συγκεκριμένο βιβλίο στην τάξη  μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως αφορμή για διάφορες δράσεις και παιχνίδια:
• Να δραματοποιήσουμε την ιστορία.
• Να φτιάξουμε δικά μας αστεία στιχάκια ή ποιήματα και να τα παρουσιάσουμε στην καλοκαιρινή γιορτή.
• Να παίξουμε γλωσσικά παιχνίδια απομνημόνευσης με ρίμες και στιχάκια.
• Να αποτελέσει αφορμή για συζήτηση με τα παιδιά του θέματος στο οποίο αναφέρεται "το άγχος της σκηνής"  και να προτείνουν τα παιδιά τρόπους αντιμετώπισης και λύσεις.
• Να καταγράψουμε σε ένα μεγάλο χαρτόνι τρόπους αντιμετώπισης του άγχους (που θα προτείνουν τα ίδια τα παιδιά), να το εικονογραφήσουν τα παιδιά και να το αναρτήσουμε στην τάξη, ώστε να αποτελέσει οδηγό και βοηθό τους στη διάρκεια των προβών για κάποια γιορτή στην τάξη.
• Να αποτελέσει θέμα συζήτησης, ώστε κανένα παιδί να μην κοροϊδεύει κάποιο άλλο παιδί αν του τύχει κάτι παρόμοιο.
• Να το χρησιμοποιήσουμε ως αφορμή για την αρχή της προετοιμασίας της καλοκαιρινής γιορτής μας.
• Να ζωγραφίσουμε την ιστορία.

Προτάσεις

Όταν προετοιμάζουμε μια γιορτή καλό είναι να θυμόμαστε τα εξής:

• Δεν πιέζουμε όταν κάποιο παιδί δεν επιθυμεί να λάβει μέρος. Είναι δικαίωμά του να αρνηθεί τη συμμετοχή.
• Κάνουμε πρόβες για να παρουσιάσουμε κάτι όμορφο, χωρίς να πιέζουμε τα παιδιά με τρόπο που να νιώθουν δυσαρέσκεια.
• Επιβραβεύουμε πολύ και συχνά και λέμε πολλά "Μπράβο" από την πρώτη στιγμή, ώστε να ενθαρρύνουμε την όλη διαδικασία.
• Συζητάμε με τους γονείς και τους προτρέπουμε να μην πιέσουν τα παιδιά τους, αλλά να πάρουν σοβαρά την όλη διαδικασία και να τα βοηθήσουν  με όποιο τρόπο μπορούν. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουν οι γονείς άτι για τα παιδιά αυτή η διαδικασία είναι κάτι σημαντικό και καλό είναι να το αντιμετωπίσουν ανάλογα.

Πηγή: http://www.kindykids.gr/

Πως ενθαρρύνουμε την δημιουργικότητα των παιδιών

Καθώς τα παιδιά αναπτύσσουν την επινοητικότητα μαθαίνουν να εμπιστεύονται το ένστικτό τους και τις μοναδικές τους ικανότητες. Αποκτούν μια θετική στάση απέναντι στην επίλυση προβλημάτων. Τα επινοητικά παιδιά ωριμάζοντας γίνονται άτομα γεμάτα αυτοπεποίθηση και αγάπη για τη δουλειά. Παρακάτω θα βρείτε κάποιες συμβουλές για να αναπτύξετε τη φαντασία των παιδιών. 

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ 

• Ενθαρρύνουμε την περιέργεια και το να ζητάνε απαντήσεις για κάθε τι. Ένας πολύ καλός τρόπος για να απαντήσουμε στις ερωτήσεις των μικρών παιδιών είναι « Δεν ξέρω ούτε κι εγώ. Πως νομίζεις ότι μπορούμε να μάθουμε;»
• Δεν καταπνίγουμε τη δημιουργικότητα των παιδιών με ατελείωτα έτοιμα παιχνίδια του εμπορίου. Αντιστεκόμαστε στο να αγοράζουμε στο παιδί  κάθε καινούριο παιχνίδι που βγαίνει στην τηλεόραση ή στα μαγαζιά, ώστε η επινοητικότητά τους να βρει χώρο να ανθίσει. Οι κούκλες είναι ωραίο παιχνίδι αλλά δεν βοηθάμε τη φαντασία των παιδιών όταν τους αγοράζουμε κάθε ρούχο και αξεσουάρ που κυκλοφορεί στο εμπόριο για τις κούκλες τους. Ας αφήσουμε τα παιδιά να βρουν τον τρόπο για να τις ντύσουν, τι υλικά θα χρειαστούν πώς μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν αυτό ή το άλλο.
• Εκτιμάμε τις διαφορετικές ιδέες και γνώμες. Να ενθαρρύνουμε τον καταιγισμό ιδεών λέγοντας:«Ωραία αυτός είναι ένας τρόπος για να το κάνουμε, μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο;» ή «Τι υπέροχη ιδέα, δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν ας το δοκιμάσουμε.»
• Ενθαρρύνουμε την εξερεύνηση. Μπορούμε να κάνουμε συγκεκριμένα σχόλια που παρακινούν τα παιδιά όπως: «Πολύ ενδιαφέρον! Έκανες ένα μυστικό πέρασμα με τα τουβλάκια σου κλπ».
• Αποφεύγουμε να ντροπιάζουμε και να κάνουμε να αισθάνονται άσχημα τα παιδιά που έχουν δοκιμάσει κάτι και έχουν κάνει λάθη. Δεν λέμε: «Τι στο καλό σκεφτόσουνα όταν το έκανες αυτό;» Αντίθετα καλό είναι να προσφέρουμε τη στήριξή μας λέγοντας: «Καλύτερα να δοκιμάσεις κάτι άλλο αν νομίζεις ότι αυτό είναι λάθος, πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.» 
• Τονώνουμε τη  φαντασία κάνοντας ερωτήσεις. Να αποφεύγουμε να λέμε στα παιδιά τι ακριβώς πρέπει να κάνουν σε μια εργασία.
• Αποφεύγουμε τις αποθαρρυντικές και γεμάτες αρνητισμό φράσεις. Τα γεμάτα κριτική σχόλια είναι σαν να τιμωρούν τη δημιουργικότητα. Για παράδειγμα να μην λέμε «Όχι δεν είναι σωστός ο τρόπος που το κάνεις αυτό, άσε με να σου δείξω το σωστό τρόπο.» ή «Αυτό που κάνεις δεν πρόκειται να γίνει ποτέ». 
• Αντιστεκόμαστε στην τελειομανία. Δεν κάνουμε εμείς κάτι που μπορεί να κάνει το παιδί ή πρέπει να κάνει το παιδί απλά επειδή το κάνουμε πιο γρήγορα και πιο σωστά. Σεβόμαστε τη διαδικασία μάθησης που προκύπτει από την ενασχόληση του παιδιού με το κάθε τι. 
• Δείχνουμε σεβασμό σε κάθε δημιουργική προσπάθεια του παιδιού. Μπορούμε να αναρτούμε στο ψυγείο ή σε πίνακες από φελλό τα έργα των παιδιών. Τα παιδιά το λατρεύουν αυτό σαν ένδειξη αποδοχής της αγάπης και της εκφραστικότητάς τους.
• Αποφεύγουμε να συγκρίνουμε και μάλιστα με καθόλου κολακευτικά σχόλια τις εργασίες των παιδιών μας μεταξύ τους. Καλό είναι να μην λέμε: «Ο αδερφός σου λέει καλύτερες ιστορίες από σένα.» ή «Γιατί δεν μπορείς να ζωγραφίσεις όμορφες ζωγραφιές σαν την αδερφή σου; Πάντα χρησιμοποιείς αυτά τα μουντά και σκοτεινά χρώματα»
• Ενθαρρύνουμε το χιούμορ. Το χιούμορ βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους. Γελάμε μαζί τους συχνά και βρίσκουμε τα αστεία τους πετυχημένα.
• Διευκολύνουμε και απλοποιούμε το παιχνίδι, δεν το περιορίζουμε σε κανόνες. Τα παιδιά λατρεύουν να παίζουμε μαζί τους στο πάτωμα. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού προσπαθούμε να ακολουθούμε τα παιδιά στο παιχνίδι τους. 
• Παίζουμε παιχνίδια που απαιτούν διαφορετικές απαντήσεις. Μπορούμε να παίξουμε το «Τι θα γινόταν αν…» Αφήνουμε τα παιδιά να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα φτιάξουν κάτι και δεν επιβάλλουμε τη γνώμη μας γιατί απλά θεωρούμε ότι αυτό είναι το σωστό.
• Παίζουμε παιχνίδια που συνδυάζουν τη φαντασία με το λόγο. Για παράδειγμα να βρούμε τρόπους να χτίσουμε ένα σπίτι αν προσγειωνόμασταν στο φεγγάρι.
• Παίζουμε παιχνίδια ρόλων. Αλλά τα διανθίζουμε με τρελά και φανταστικά σενάρια όπως ότι είμαστε κάποιο ζώο ή φύλλα στον άνεμο ή μηχανές του ποπ-κορν.
• Προσφέρουμε ένα ασφαλές αλλά γεμάτο προκλήσεις περιβάλλον όπου τα παιδιά μπορούν να εξερευνήσουν μια ποικιλία από υλικά. Από ανακυκλώσιμα υλικά, μαρκαδόρους, χαρτιά, χαρτόνια, κόλλες, αυτοκόλλητα, δαχτυλομπογιές, κιμωλίες, λαδοπαστέλ κλπ.
• Φτιάχνουμε χειροποίητα μουσικά όργανα και παίζουμε το δικό μας κονσέρτο. Αποδεχόμαστε όλες τις συνθέσεις. Και εννοείται ότι αφήνουμε χώρο στα παιδιά να εκφραστούν μέσω της κίνησης αν το επιθυμούν.
• Φτιάχνουμε τις δικές μας ιστορίες. Ένας ξεκινάει την ιστορία και ο επόμενος προσθέτει κι από κάτι… Αυτό είναι πολύ διασκεδαστικό είτε γίνεται μέσα στην τάξη είτε με τα μέλη μιας οικογένειας.  
• Αλλάζουμε το τέλος γνωστών ιστοριών και παραμυθιών.
• Παίζουμε διάφορα παιχνίδια μυαλού και προκαλούμε τη σκέψη των παιδιών να πάει ένα βήμα πιο πέρα. Για παράδειγμα, που θα μπορούσαν να μοιάζουν ένα ρολόι και μια κουκουβάγια ή τι θα μπορούσαν να έχουν κοινό μια γάτα με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όσο πιο τρελοί οι συνδυασμοί τόσο το καλύτερο.

       Πηγή: http://www.kindykids.gr/

Εξάσκηση λεπτής κινητικότητας

Τι είναι η λεπτή κινητικότητα; Η λεπτή κινητικότητα περιλαμβάνει τους μικρούς μύες του σώματος που μας επιτρέπουν να γράφουμε, να κρατάμε μικρά αντικείμενα, να ντυνόμαστε κλπ. Περιλαμβάνει ουσιαστικά τη δύναμη, τον έλεγχο των μυών αυτών και κυρίως την επιδεξιότητα. Τα περισσότερα παιδιά δεν παρουσιάζουν δυσκολία στην αδρή κινητικότητα (όπως πχ τρέξιμο, πήδημα κλπ) η λεπτή κινητικότητα όμως, που απαιτεί μεγαλύτερο έλεγχο, περισσότερο ακριβείς κινήσεις και επομένως καλύτερο έλεγχο στους μικρότερους μύες είναι αυτή που συνήθως μας απασχολεί στην πλειοψηφία των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Η λεπτή κινητικότητα μας ενδιαφέρει όχι μόνο γιατί είναι πολύ σημαντική, ώστε να κατακτήσει π.χ το παιδί την ικανότητα να πιάνει το μολύβι, αλλά και γιατί είναι απαραίτητη σε πολλές καθημερινές δραστηριότητες.

Ο στόχος εξάσκησης και κατάκτησης της λεπτής κινητικότητας δεν είναι μόνο το να βοηθήσει το παιδί να ελέγχει καλύτερα το μολύβι και επομένως τη γραφή, αλλά και να μπορεί να κουμπώνει και να ξεκουμπώνει, να ανεβοκατεβάζει φερμουάρ, να ζωγραφίζει με πινέλο, να πιάνει το πιρούνι ή το κουτάλι και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες, να χτενίζεται, να χειρίζεται τον υπολογιστή, να γυρίζει τις σελίδες ενός βιβλίου.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΛΕΠΤΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

1) Πλαστελίνη:Το παιχνίδι με πλαστελίνη βοηθάει πολύ στην ενδυνάμωση των μυών των χεριών. Την πιέζουν, την μαλακώνουν, την κόβουν! Ασυναίσθητα λοιπόν δυναμώνουν τα χέρια και τους μύες. Αν μας φαίνεται μια «βρόμικη» δραστηριότητα καλό είναι να θέσουμε κάποιους κανόνες στο παιδί, όπως ότι πρέπει πάντα να χρησιμοποιεί σουπλά και στη συνέχεια να πλένει τα χέρια του. Μπορούμε να ζητήσουμε από το παιδί:

• να φτιάξει ένα "βάζο" χρησιμοποιώντας και τα δυο χέρια και μάλιστα να έχει ισορροπία αυτό που φτιάχνει και να σταθεί όρθιο
• να ρολάρει μπαστουνάκια πλαστελίνης («κατά το πλάθω κουλουράκια») γιατί αυτό βοηθάει στον συντονισμό των δυο χεριών, αλλά και στην ενδυνάμωση των καρπών
• να βρει κρυμμένα αντικείμενα (μικρά νομίσματα, χάντρες, πλαστικά αντικείμενα κλπ) που έχουμε κρύψει μέσα σε μπάλες από πλαστελίνη. Για να το καταφέρει αυτό προτρέπουμε το παιδί να αφαιρεί κομμάτια πλαστελίνης με το δείκτη και τον αντίχειρα μέχρι να αποκαλύψει το κρυμμένο αντικείμενο. 

2)  Κουμπαράς: Όσο κι αν φαίνεται αστείο το να βάζει το παιδί κέρματα μέσα στη σχισμή ενός κουμπαρά μπορεί να βοηθήσει πολύ στην λεπτή του κινητικότητα. Στην αρχή παροτρύνουμε το παιδί να βάζει ένα  ένα τα κέρματα μέσα στη σχισμή και αφού κατακτήσει αυτό το στάδιο παροτρύνουμε το παιδί να κρατάει στο χέρι του μερικά κέρματα και να βάζει ένα κέρμα τη φορά χωρίς να του πέφτουν τα υπόλοιπα από τη χούφτα.

3) Γκοφρέ χαρτί: Κόβουμε γκοφρέ χαρτί σε μικρές λωρίδες  και ζητάμε από το παιδί να το κάνει μπαλάκι. Μπορούμε να δώσουμε διαφορετικά χρώματα χαρτί, ώστε το παιδί να μην βαριέται και στη συνέχεια να φτιάξουμε ένα ψηφιδωτό με τα μπαλάκια από χαρτί που έφτιαξε το παιδί. Εννοείται πως για να μπει στη διαδικασία το παιδί να φτιάξει τα μπαλάκια πρέπει να στοχεύει στο μετέπειτα κολάζ αλλιώς πιθανότατα δε θα το κάνει.

4)  Μανταλάκια: Τα μανταλάκια είναι ο καλύτερος τρόπος εξάσκησης των τριών δαχτύλων που χρησιμοποιούμε για να πιάσουμε το μολύβι.

• Μπορούμε να παίξουμε ένα παιχνίδι πάλι με γκοφρέ χαρτί και μανταλάκια. Δίνουμε στο παιδί ένα μανταλάκι και του ζητάμε να πιάσει με το μανταλάκι όσο περισσότερα κομμάτια χαρτί μπορεί.
• Ένα άλλο παιχνίδι μπορεί να είναι να μεταφέρει το παιδί κομμάτια χαρτιού ή χαρτονιού χρησιμοποιώντας το μανταλάκι από ένα μπολ σε ένα άλλο. Για να το κάνουμε πιο ενδιαφέρον μπορούμε να χρονομετρούμε την επίδοση του παιδιού για να έχει κι εκείνο ένα κίνητρο. Άλλος τρόπος για να δυσκολέψουμε σταδιακά το παιχνίδι είναι να βάλουμε στο μπολ δημητριακά και αν ζητήσουμε από το παιδί να τα μεταφέρει χρησιμοποιώντας το μανταλάκι ένα - ένα στο άλλο μπολ.

5)  Χάντρες: Δίνουμε στο παιδί ένα κορδόνι και χάντρες και το προτρέπουμε να περάσει τις χάντρες στο κορδόνι. Μπορούμε να φτιάξουμε κολιέ, βραχιόλια κλπ. Αν δεν έχουμε χάντρες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σπάγκο ή χοντρό νήμα και μακαρονάκι κοφτό, το οποίο αν θέλουμε μπορούμε να το έχουμε πρώτα χρωματίσει μαζί με το παιδί σε διάφορα χρώματα.

6)  Κόψιμο με ψαλίδι: Δίνουμε στο παιδί ψαλίδι (το παιδικό με τις στρογγυλεμένες άκρες) και το προτρέπουμε να κόψει στην αρχή ακανόνιστα, στη συνέχεια σε λωρίδες και αργότερα κάποιο σχήμα. Έτσι εξασκεί τη λεπτή του κινητικότητα και ταυτόχρονα εξασκείται στο κόψιμο με ψαλίδι.

7)  Ζωγραφική με νερομπογιές: Τοποθετούμε σε ένα καβαλέτο ή στον τοίχο ένα μεγάλο κομμάτι χοντρό χαρτί και προτρέπουμε το παιδί να ζωγραφίσει γραμμές που ξεκινάνε από το πάνω μέρος του χαρτιού και καταλήγουν στο κάτω μέρος.

8) Φασόλια-φακές: Χρησιμοποιούμε φασόλια ή φακές για να φτιάξουμε μωσαϊκά πάνω σε χαρτόνι. Μπορούμε να κόψουμε εμείς το σχήμα του χαρτονιού (πχ καρδούλα ή τετράγωνο ή ανθρωπάκι κλπ) και το παιδί να κολλήσει επάνω τα όσπρια. Η ανομοιομορφία στο σχήμα και το μέγεθος των όσπριων βοηθάει στην εξάσκηση των δακτύλων.

9) Τουβλάκια λέγκο: Είναι μια πολύ καλή εξάσκηση για τη λεπτή κινητικότητα τα τουβλάκια λέγκο. Αυτά που θα φτιάξει το παιδί και η προσπάθεια να ενώσει τα τουβλάκια βοηθάει πολύ στη λεπτή κινητικότητα.

10) Δαχτυλόκουκλες: Ας παίξουμε με δαχτυλόκουκλες! Μικρά κουκλάκια, που το καθένα από αυτά μπαίνει σε κάποιο δάχτυλο του χεριού. Εξασκούνται τα δάχτυλα, ο καρπός αλλά και η φαντασία και η δημιουργικότητα.

Καλά παιχνίδια και ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν παίζουν!!

Πηγή: http://www.kindykids.gr/

Παγκόσμια ημέρα χελώνας

Η Παγκόσμια Ημέρα Χελώνας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 23 Μαΐου. Είναι μία εκδήλωση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και αποκτά χρόνο με το χρόνο παγκόσμιο ενδιαφέρον, καθώς η χελώνα αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες και απειλείται με εξαφάνιση.Η χελώνα Caretta Caretta διακρίνεται από άλλες χελώνες από το μεγάλο κεφάλι της. Είναι η μεγαλύτερη με σκληρό κέλυφος χελώνα στον κόσμο, με μήκος περίπου 120 εκατοστά και ζυγίζει πάνω από 100 κιλά.  Οι χελώνες Caretta Caretta βρίσκονται στα νερά του Ιονίου και ειδικά στις παραλίες της Ζακύνθου.Την προστασία των θαλάσσιων χελωνών στην Ελλάδα έχει αναλάβει εδώ και 25 χρόνια η μη κυβερνητική οργάνωση «Αρχέλων». 

Ενδεικτικές Δραστηριότητες

 Συζήτηση: Τι είναι η χελώνα καρέτα καρέτα; Πού ζει; Από ποιους κινδυνεύει; Πως αναπαράγεται;  Τι τρώει; Έχει εχθρούς; πως την προστατεύουμε;

• Η καρέτα είναι μια μεγάλη  θαλάσσια χελώνα με καβούκι  που αποτελείται από κεράτινες  πλάκες με καφέ και κόκκινο χρώμα.
• Ζυγίζει  περίπου  90 κιλά  και το μήκος της φτάνει στο 1 μέτρο.
• Ζεί στην θάλασσα αλλά και στην στεριά. Τρέφεται κυρίως με  θαλάσσια φυτά  με ιδιαίτερη προτίμηση  στις τσούχτρες.
• Γεννά τα αυγά της μέσα στην άμμο  μόνο το καλοκαίρι που είναι ζέστη.
• Η ζέστη του καλοκαιριού βοηθά στην εκκόλαψη των αυγών.
• Η  εκκόλαψη των νεοσσών γίνεται το βράδυ.  Μόλις  εκκολαφθούν , ανεβαίνουν όλα μαζί στην επιφάνεια  της άμμου και τρέχουν αμέσως προς την θάλασσα.
• Αυτό το πρώτο τους ταξίδι είναι το σημαντικότερο  στη ζωή τους , γιατί βοηθά  τα χελωνάκια να προσανατολιστούν  και να μπορέσουν  να ξαναγυρίσουν  στον ίδιο τόπο  μετά από χρόνια.
• Οι νεοσσοί έχουν να αντιμετωπίσουν  πολλούς  εχθρούς  όπως  καβούρια , γλάρους και ψάρια.

Αίνιγμα 

Τραγούδι: Η χελώνα και ο λαγός https://www.youtube.com/watch?v=1u56zZsNDdA

Παραμύθι: Η χελωνίτσα καρέττα - καρέττα και το παλιό Φολκσβαγκεν (Χρήστος Μπουλώτης)

Η περιπλάνηση μιας χελωνίτσας καρέττα-καρέττα που έχασε το δρόμο της, είναι το πρόσχημα που μας φέρνει κοντά στο μαγικό της κόσμο.









Ζωγραφίζουν σε χαρτί του μέτρου μια μεγάλη αμμουδιά. Δημιουργούν  κολάζ με χελωνίτσες και διάφορα άχρηστα αντικείμενα (τενεκεδάκια, σακούλες και άλλα).

Κατασκευή χελώνας:

Συμβουλές για σωστή επιβράβευση

Στην περίπτωση που το παιδί σας παρουσιάζει κάποια ανεπιθύμητη συμπεριφορά θα χρειαστεί να το καθοδηγήσετε σε μια επιθυμητή συμπεριφορά, δίνοντας του προσοχή και επιβραβεύοντάς το με τους κατάλληλους τρόπους. Μέσω της επιβράβευσης θα το βοηθήσετε να αναπτύξει πιο εύκολα τον αυτοέλεγχό του, στο να διεκδικήσει αυτό που επιθυμεί με τον κατάλληλο τρόπο και στο να έχει καλές σχέσεις με τους φίλους τους.

• Μην επιβραβεύετε κάθε φορά με υλικά αγαθά. Το παιδί  ίσως συνδέσει τη θετική συμπεριφορά του με την υλική επιβράβευση και μπορεί να φέρεται θετικά μόνο όταν ξέρει ότι θα υπάρχει επιβράβευση τέτοιου είδους. Μια τεράστια αγκαλιά, φιλάκια, παιχνίδι και η έκφραση της χαράς του γονιού είναι πάντα η καλύτερη ανταμοιβή που μπορεί να έχει ένα παιδί. 
• Σε ανεπιθύμητες συμπεριφορές που επιμένουν, όπως το δάγκωμα πχ. φτιάξτε ή αγοράστε ένα βιβλιαράκι με κενές σελίδες (για το σχολείο)  στο οποίο θα κολλάτε από ένα ωραίο αυτοκόλλητο που εκείνο έχει διαλέξει, κάθε φορά που το παιδί  έχει την επιθυμητή συμπεριφορά. Θυμίζετε στο παιδί  καθημερινά που θα μπορούσατε να βρείτε ωραία αυτοκόλλητα έτσι ώστε να υπάρχει μία διαρκής υπενθύμιση της θετικής έκβασης που θα μπορούσε να έχει κάθε μέρα.
• Κάντε μια λίστα με τις αγαπημένες δραστηριότητες (π.χ. Λούνα πάρκ, ζωολογικός Κήπος, ποδόσφαιρο) ή αγαπημένα αντικείμενα (π.χ. βιβλία ή μπαλίτσες) του παιδιού και προγραμματίστε να τις κάνετε.
• Προσπαθήστε να είστε σταθεροί. Μην δίνετε στο παιδί αυτοκόλλητα ή άλλες επιβραβεύσεις εάν αυτό δεν τήρησε τη συμφωνία του. Έτσι θα αισθανθεί το αρνητικό αποτέλεσμα μιας αρνητικής πράξης και με αυτό τον τρόπο θα έχει κίνητρο να την αποφύγει την επόμενη φορά.
• Αποφεύγετε να επιβραβεύετε το παιδί  με φαγώσιμα είδη, γιατί με αυτόν τον τρόπο αποκτά η σχέση του με το φαγητό ένα  πιο περίπλοκο χαρακτήρα που θα το δυσκολέψει αργότερα στη ζωή του.

Πηγή: http://www.parents.gr/

Λεκτικά παιχνίδια

Έχεις βρεθεί αρκετές φορές στη θέση εκείνη, όπου πρέπει να απασχολήσεις το παιδί σου, αλλά δεν βρίσκεσαι στο σπίτι ή δεν υπάρχει τίποτα το ενδιαφέρον γύρω του ή δεν έχει μαζί του κανένα παιχνίδι ή δεν έχει η τσάντα σου κάτι που δεν έχει ξαναδεί ή είστε μέσα στο αυτοκίνητο ή απλά πρέπει επειγόντως να του τραβήξεις την προσοχή. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορούμε να παίξουμε λεκτικά παιχνίδια σαν αυτά που ακολουθούν παρακάτω:

1) Πες τι σου αρέσει

Ανάλογα με το γράμμα που αρχίζει το όνομα σου, ξεκινάς να αναφέρεις τα πράγματα που σου αρέσουν π.χ εμένα μου αρέσει το Γιαούρτι, οι Γόνδολες, τα Γιασεμιά και το Γέλιο.  Κατά τον ίδιο τρόπο λες ονόματα ζώων π.χ Καμηλοπάρδαλη και τα ονομάζεις ανάλογα με το πρώτο γράμμα τους π.χ Καλλιρόη η Καμηλοπάρδαλη.

2)  Μετράμε τα πράγματα στο χώρο.

Μετράς τις καρέκλες, τα παράθυρα, τα αυτοκίνητα, τους ανθρώπους. Επίσης, μπορείς να φτιάξεις και μια ιστορία με όλα όσα απαρτίζουν τον χώρο. Ο χώρος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε οπότε και οι δυνατότητες πολλές. Αν υπάρχουν άνθρωποι είναι πιο σαφές το τι παιχνίδια μπορείς να κάνεις π.χ. ο κύριος που περνάει, από πού να είναι; Τι φαγητό να του αρέσει; Αν το πάτωμα δεν ήταν άσπρο τι άλλο χρώμα μπορούσε να είναι;  Πόσοι φοράνε άσπρα παπούτσια κ.τ.λ.

3) Οι ερωταπαντήσεις

Είναι  κάτι που σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις το παιδί  ακόμα καλύτερα και να ακούσεις πράγματα που ούτε τα ήξερες, ούτε τα φανταζόσουν. Έτσι, παίζουμε συχνά το γνωστό παιχνίδι των ερωτήσεων τύπου «Αν είχες ένα μαγικό κουμπί που θα ήθελες να είσαι τώρα;» «Αν ήσουν μυρωδιά τι μυρωδιά θα ήσουν;» «Αν ήσουν ζώο ποιο θα προτιμούσες;» «Τι σου αρέσει σε κάθε άτομο στην οικογένεια και τι όχι» «Αν θα μπορούσες να γνωρίσεις κάποιον χαρακτήρα καρτούν/ήρωα βιβλίου ποιος θα ήταν αυτός;» και συνεχίζεται μέχρι να βαρεθούμε.

4)  Το γνωστό παιχνίδι ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

Παιχνίδι ερωταπαντήσεων κατά το οποίο ο ερωτώμενος δεν πρέπει να δώσει τις λέξεις Ναι ή Όχι ως απάντηση. 

5) Το παιχνίδι των 10 ερωτήσεων. 

Βάζεις κάποιον στο μυαλό σου, όπως κάποιον από το οικείο περιβάλλον ή  κάποιον ευρύτερα γνωστό ή κάποιο καρτούν. Ο συμπαίκτης σου προσπαθεί μέσα σε 10 ερωτήσεις (εννοείται και περισσότερες) να βρει το πρόσωπο αυτό. Όσο και αν φαίνεται δύσκολο, δεν είναι και ακόμα και ένα παιδί 3-4 χρονών μπορεί να το καταλάβει και να το παίξει.

Πηγή: http://mikroimegaloi.gr/node

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα

Ένα μήνυμα που κάθε ενήλικας πρέπει να γνωρίζει:

ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Πηγή: http://mazigiatopaidi.gr/

Διεθνής ημέρα μουσείων

Κάθε χρόνο από το 1977 έχει καθιερωθεί Η Παγκόσμια Ημέρα Μουσείου. Αυτή η μέρα είναι μια ευκαιρία να θυμόμαστε τη σημασία των Μουσείων στην ανάπτυξη του πολιτισμού και της κοινωνίας.Με τον όρο Μουσείο εννοείται σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό της ICOM (International Council of Museums) «ένα μόνιμο ίδρυμα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανάπτυξής της, ανοικτό στο κοινό, που έχει ως έργο του τη συλλογή, τη μελέτη, τη διατήρηση, τη γνωστοποίηση και την έκθεση τεκμηρίων του ανθρώπινου πολιτισμού και περιβάλλοντος, με στόχο τη μελέτη, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία».

Ενδεικτικό εποπτικό υλικό:

 Πίνακες αναφοράς

Ενδεικτικά φύλλα εργασίας

Τραγούδι: Εδώ Λιλιπούπουλη, Μέσα στο μουσείο 

Βίντεο: Μουσείο Ακρόπολης

Βίντεο: Βυζαντινό μουσείο Αθήνας

Βίντεο: Ιστορικό μουσείο Αθήνας

Άλλες δραστηριότητες: 

• Ζωγραφίζουν πως φαντάζονται το μουσείο.
• Φτιάχνουν εκθέματα με πηλό ή και άλλα υλικά.
• Ζωγραφίζουν ή σχεδιάζουν διάφορα αγγεία. 
• Ετοιμάζουμε λίστα με αντικείμενα που θα χρειαστούμε κατά στην επίσκεψή μας στο μουσείο.
• Μαθαίνουμε τους κανόνες του μουσείου (δεν τρέχουμε μέσα στο μουσείο, δεν επιτρέπεται να φωτογραφίσουμε τα εκθέματα, δεν τρώμε, δεν αγγίζουμε τα εκθέματα, δεν φωνάζουμε, ακούμε προσεκτικά τον ξεναγό μας).

Ερμηνεύοντας την παιδική ζωγραφιά

Η ζωγραφική για τα μικρά παιδιά είναι μια από τις πιο αγαπημένες ασχολίες τους. Μπορούν να ζωγραφίζουν παντού και με τα πάντα. Λατρεύουν να εξερευνούν τις δυνατότητές τους πάνω στο χαρτί με όλων των ειδών τα υλικά και τα χρώματα. Πριν ακόμη καταφέρουν να εκφραστούν επαρκώς με τη γλώσσα εκφράζονται μέσα από τις ζωγραφιές τους. Όλα εκείνα τα συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφράσουν με το λόγο, πολλές φορές, παίρνουν τους μαρκαδόρους, τις μπογιές και τα πινέλα και τα εκφράζουν μέσα στις ζωγραφιές και τα σχέδιά τους. Όταν ένα παιδί νιώθει ότι του λείπουν σημαντικά στοιχεία από τη ζωή του, νιώθει μόνο ή παραμελημένο, όταν έχει το φόβο της αποτυχίας, νιώθει θυμό ή αγωνία τότε αυτά του τα συναισθήματα είναι πιθανό να τα                                                                         εκφράσει άμεσα ή έμμεσα στις ζωγραφιές που δημιουργεί.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ

2 ΕΤΩΝ – ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ:  Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία απλώς μουτζουρώνουν. Οι πρώτες μουτζούρες είναι απλώς η καταγραφή μιας ευχάριστης κινητικής δραστηριότητας. Με τον καιρό τα σημάδια γίνονται πιο «καθαρά» καθώς τα παιδιά γίνονται πιο ικανά. Τα σχήματα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους με την κυκλική κίνηση να είναι η πρώτη που χρησιμοποιούν τα παιδιά σε αυτό το στάδιο καθώς τους βγαίνει φυσικά. Με τον καιρό τα παιδιά αρχίζουν να περιγράφουν τις «μουτζούρες» σαν να έχουν ζωγραφίσει κάτι συγκεκριμένο.

3-4 ΕΤΩΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ: Η πρώτη συνειδητή δημιουργία εικόνων εμφανίζεται γύρω στα 3 έτη  και αποτελεί μια χειροπιαστή καταγραφή της σκέψης των παιδιών. Η πρώτη προσπάθεια να αναπαραστήσει κάτι το παιδί είναι να ζωγραφίσει έναν άνθρωπο, συνήθως κάνοντας έναν κύκλο για κεφάλι και δυο κάθετες γραμμές για πόδια. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία συνεχώς ψάχνουν για καινούριες ιδέες, οπότε και τα σχήματα που χρησιμοποιούν συνεχώς αλλάζουν. Στα 4 το παιδί αρχίζει να λέει ιστορίες και να επιλύει προβλήματα μέσω της ζωγραφικής, έτσι αλλάζει τις βασικές φόρμες που χρησιμοποιεί, ώστε να αναπαραστήσει αυτό που επιθυμεί. 

5-6 ΕΤΩΝ : ΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ: Το παιδί φτάνει σε ένα «σχέδιο», έναν συγκεκριμένο τρόπο να αναπαριστά τα αντικείμενα. Σ’ αυτό το στάδιο υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος των σχεδίων του παιδιού μέσα στο χαρτί. Γύρω στην ηλικία των 6 το παιδί αρχίζει να αναπαριστά τοπία, μια μπλε γραμμή και ήλιος στο πάνω μέρος της σελίδας και μια πράσινη γραμμή στο κάτω γίνονται η συμβολική αναπαράσταση για τον ουρανό και το χορτάρι. 

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ: Δώστε προσοχή στο πώς είναι η εικόνα που έχει ζωγραφιστεί. Συνεχής σβησίματα και διορθώσεις μπορούν να υποδείξουν υπερβολικό άγχος. Πολλές διακοσμήσεις, λεπτομέρειες και στολίδια θα μπορούσαν να δείχνουν ότιτο παιδί θέλει να τραβήξει την προσοχή. Τα παρορμητικά παιδιά συχνά δεν τελειώνουν εικόνες και οι εικόνες τους να φαίνεται απλές και εκτός ελέγχου.

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ – ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ: Τα παιδιά που ζωγραφίζουν μικρές φιγούρες τείνουν να είναι ντροπαλά, συνεσταλμένα και ανασφαλή, ενώ τα παιδιά που ζωγραφίζουν μεγάλες φιγούρες που πιάνουν το μεγαλύτερο μέρος του χαρτιού ίσως υποδηλώνει επιθετικότητα και αδυναμία αυτοελέγχου. 

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ: Η τοποθέτηση των σχεδίων στο κάτω μισό της σελίδας μπορεί να δηλώνει αισθήματα κατωτερότητας ή ανασφάλεια. Η τοποθέτηση των φιγούρων στο μισό πάνω μέρος της σελίδας μπορεί να δηλώνει αισιοδοξία και πλούσια φαντασία. Επίσης, το που θα τοποθετήσει το παιδί τον εαυτό του σε σχέση με τα άλλα μέλη της οικογένειας δείχνει με ποια από τα μέλη νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα.

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ: Η χρήση των χρωμάτων στη ζωγραφιά του παιδιού μπορεί να δείξει τα συναισθήματα και τη διάθεσή του. Δεν είναι όμως απόλυτο αυτό που αντιπροσωπεύει το κάθε χρώμα. Η ανάλυση των χρωμάτων που χρησιμοποιεί ένα παιδί στη ζωγραφιά του μπορεί ως ένα βαθμό να καθορίσει την συναισθηματική του κατάσταση. Η χρήση πολύ κόκκινου σε μια ζωγραφιά μπορεί να αποτελεί σημάδι εκνευρισμού. Το πολύ μαύρο μπορεί να δηλώνει θλίψη ή απελπισία. Το πολύ κόκκινο μπορεί να δηλώνει θυμό ή επιθετικότητα. Το μπλε και το πράσινο θεωρούνται συνήθως σημάδι ηρεμίας και τα πορτοκαλοκίτρινα συνήθως δηλώνουν τη χαρά και την ευτυχία. Φυσικά για να μην ανησυχούμε χωρίς λόγο καλό είναι να θυμόμαστε ότι μια μόνο ζωγραφιά δεν υποδηλώνει τίποτα, συνήθως η συνεχής και εκτεταμένη χρήση χρωμάτων που υποδηλώνουν πρόβλημα θα μπορούσαν να μας ανησυχήσουν.

Με τη βοήθεια ενός σχεδίου μπορείτε όχι μόνο να κερδίσετε μια εικόνα στην ψυχή του παιδιού σας, αλλά και  να αλλάξετε το περιβάλλον του προς το καλύτερο. Σε γενικές γραμμές, τα σχέδια των παιδιών δεν είναι απαραίτητο να γίνονται αιτία ανησυχίας, παρά την επιλογή χρώματος ή το περιεχόμενο. Είναι απλώς καλλιτεχνικές εκφράσεις και μπορεί να παρουσιάζουν μια ποικιλία από συναισθήματα, παραστάσεις, καθώς και θέματα που έχουν τα παιδιά στο μυαλό τους την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και σε λίγο καιρό θα τα ξεπεράσουν ή θα τα αλλάξουν. Παρ’ όλα αυτά, εάν ένα παιδί ζωγραφίζει επανειλημμένα βίαιες εικόνες, ενδέχεται να υπάρχει λόγος για να αναζητήσουμε έναν θεραπευτή και να δούμε αν υπάρχουν βαθύτερα συναισθηματικά ζητήματα. 

Το να μελετάτε τις ζωγραφιές των παιδιών σας δεν σας κάνει ειδικό στην ψυχολογική ανάλυση, αλλά σίγουρα σας βοηθάει να καταλάβετε και να γνωρίσετε το παιδί σας καλύτερα.

Πηγή: http://www.kindykids.gr/